“ေဘဒါရီ သက္လ်ာကတံုးတို႕ကိုလ ေ၀သာလီပ်က္ရွာတဲ႕ ထံုးေတြႏွင္႕ မနက္အခါတံုးဆီကေဟာခဲ႕ျပီ။ ပုဂံလစ္စဥ္က ရန္အျဖစ္တြင္ျဖင္႕ က်န္ရစ္ငရမန္ပမာသို႕၊ ျမန္ေခတ္ကံၾကမၼာထင္႕ မာန္ပါပါ သတင္းစာေတြကလဲ ဆဲၾကတဲ႕ျပင္ ႏွစ္တန္ႏွစ္ျဖာ အသင္းတကာမွ အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာေတြကြဲခ်ိန္မို႕၊ အားနည္းကာ ေငြ၀င္မလြယ္ၾကတဲ႕ ေနရွင္နယ္ ေက်ာင္းေတြခက္ျပန္ေတာ႕ တစ္ရက္တစ္နာရီမွ မသာမၾကည္ အနိဠာဂရံုသေဘာေတြႏွင္႕ အညာဆီ စိတ္မွာ အကုန္ေစာမိပါေတာ႕၊ ေဟာမရ ေျပာမရ ေဒါမနေတြေၾကာင္႕ ေသာကယွဥ္မီွ။”
“အညာတစ္ခြင္ေတာင္စကိုင္းဆီက ။ေမာင္မွဳိင္းမေသမီပါ႕ ေရႊျပည္သူျမန္မာ ရဟန္းရွင္လူ အမ်ားတို႕မွာလ ေျမဒီဇမၺဴ ကမၻာမွာေလ အတန္းအသြင္တူ ၾကြားပံုကိုျဖင္႕ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခဲ႕ေသးခ်င္တဲ႕ျပင္၊ ေဘးမခု တရန္ျပဳိရေအာင္ ေနာ္ကြယ္…ေအးဆုပန္ဆို။”
“ကိုယ္႕အမ်ဳိးဘာသာမွာ ထမင္မီးေရာင္ စြဲစြဲျပီး၊ ဘ၀င္သည္းေခါင္ ကြဲရစ္ေအာင္ေပါ႕၊ ျဗဟၼစုိရ္မိုးအရြာမွာ ၊ ခိုကိုးရာပင္ထီးပင္ေညာင္ လဲသလိုေပါ႕၊ သြင္နည္းေဆာင္ တနဲသာပါ႕ မေကာင္းသည္႕ ၾကမၼာေတြ ေဒါင္းမိျမန္မာေျပမွာလ ဗ်ပါအေျခႏြမ္း အေပါင္းတပည္႕ တကာေတြမွာျဖင္႕ ၾကာေလၾကာေလပန္း။”
“စိတ္ငယ္ဘြယ္ အေမွာင္ ဆိုင္းျပန္ေတာ႕သပိတ္လြယ္ေတာင္စကိုင္းဆီက ေမာင္မွဳိင္းျဖင္႕ ပူေတာ္မူ”
“ေၾသာ္..တပည္႕အရင္းေတြမို႕ က၀ိမတင္ႏိုင္ဘူးကြဲ႕၊ သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ျပီး၊ ခက္ကျပီ လက္ဆည္လို႕ မရႏိုင္ဘု ေသာကဘေလာင္ဆူေတာ႕။”
“အစြမ္းကုန္ သည္တစ္ခါျဖင္႕ ျပည္ရြာညီညာဖို႕ အလုပ္ေပေပါ႕၊ သုသာန္တံခြန္ ေစာင္းရရွာတဲ႕ ရုပ္အက်န္ ခုနစ္ေလာင္းရယ္ႏွင္႕ အလြန္ ေကာင္းစြာ ကမၻာတည္မည္႕ “အာဇာနည္ဗိမာန္” ပုထိုးကိုျဖင္႕ ပါရမီ အဓိ႒န္တစ္မ်ဳိးရယ္ႏွင္႕၊ ရိွခိုးကာ ဆရာကန္ေတာ႕ခ်င္ရဲ႕၊ ျမန္မာမေတာ႕ ပူစရာဖို႕ တဗ်ဴဟာ ေအာင္မခန္းတြင္မွ လူမသမာအေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႕၊ ေသာင္းကမ္း မို႕မို႕ဆီက၊ ေဖာင္နန္းကုတို႕ႏွင္႕ အေၾကာဒဂုန္တည္းဟူေသာ ေရစုန္ေမ်ာေလရဲ႕၊ ေၾသာ္..ေတာင္နန္းေျမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ ၾကငွန္းနဲ႕ အေခါင္မျမန္းရခင္က ေအာင္ပန္း ညိဳ႕ရရွာတဲ႕ ေအာင္ဆန္းတို႕ ေသပံု ႏွေျမာ။”
“ကမၻာ႕ေရေျမ ေခတ္အျပည္ျပည္ ဖ်က္ေပမယ္႕ ျမန္မာေတြ စစ္ခ်ီထြက္ျပီမို႕ ျဖစ္မည္အတြက္ကိုတဲ႕ အျပံဳးသာဆရာျမင္၊ ၾကံဳး၀ါး ဘာမထင္ပါတဲ႕ အရင္သမၻာအစြမ္း၊ အလံုးအျပား ကမၻာတစ္ခြင္မွာ ျဖင္႕ အၾကင္ျမန္မတ၀န္း။”
“ဘဂ၀ါ ဘုရာစက္ပ်ံ နိဗၺာန္ ေကာင္းကင္စခန္းေပေပါ႕၊ ပါဒနက္သန္ ဗိမာန္ေက်ာင္းသခၤမ္းတြင္မွ ၊ ခေအာင္းကညင္ သဖန္းငဲ႕ျပင္ ထေနာင္းပင္ တနန္းရယ္တဲ႕ ဝနာကမၻာယံအငူ၊ အေပါင္းဘ၀င္ခ်မ္းေစဖို႕၊ အေကာင္း ထမင္မွန္းမွန္းျပီး၊ ေဒါင္းအဆင္ဆန္းေတြနဲ႕ ပဝါအလံထူ။ ။ ေျပအမူေပမို႕ ၊ ေငြခရုရယ္ႏွင္႕ ၊ ေဇယ်တုပါကြဲ႕၊ သေျပႏုခ်ိန္ တင္ရန္ပန္းေတြကလဲ မ်ားလိုက္ပါဘိသနဲ႕။ ။ေဖပုရွိန္ အဂၤလန္နန္းေျမသြားတို႕မွာျဖင္႕ အားေျမာက္ဖြယ္ ၾကံလြယ္ဖန္လြယ္ႏွင္႕၊ အႏၱရာယ္ရန္စြယ္ေမာင္းတဲ႕ျပင္၊ ျမန္နယ္ကို ျပန္လြယ္ေၾကာင္းေတြႏွင္႕ ဆုေတာင္းကာ ကတၱနာ ဆင္တဲ႕ျပင္၊ ဆရာ အရွင္မင္းရို႕ကိုရင္မွိဳင္းမွာျဖင္႕ လယ္ကိုင္းသူ အရြယ္သင္႕ေတြနဲ႕၊ မယ္႕ျမင္႕ေခၚ ေကသာဝတီရဲ႕ျပင္၊ ေခမာေထရီ ေမရီေၾကာ႕ ေၾကာ႕ရႊန္းတို႕ႏွင္႕ မဟာအလံု အညာမံုရြာ တဝွန္းငဲ႕ျပင္ ဟံသာဒဂံုပါ စံရာသထံုကြန္းဆီက လြမ္းရက္ မေမ႕သူေတြမွာေနာ္ကြယ္… ဆြမ္းသက္ေစ႕လွဴ။”
“ျမန္မာျပည္ ပ်က္ခါနီးတြင္မွ မၾကာမရွည္ဆက္မွာ အျပီးသာပါ႕၊ စက္ရတနာမီးရယ္တဲ႕၊ ဘုန္ေတာ္ျဖာ။ ။သတင္းေကာင္းလိုက္ပါဘိသႏွင္႕၊ အသင္းအေပါင္းေတြနဲ႕၊ မင္းေလာင္း ေအာင္ေဇယာတဲ႕ေႏွာ၊ ေတာင္ေျမကမၻာမွာ ေျပာင္ေဝသမၻာလွ်မ္းေပသမို႕၊ ေနာင္အရွည္အၾကာ ေမာင္ေရႊျမန္မာတို႕ လြမ္းေလာက္ေပရဲ႕၊ ေရႊဗဟိုရ္ေရႊဘိုက ရြမ္းခ်ိန္မို႕၊ ထြန္းသိုက္ၾသဘာ။”
“မကုဋဝရာဇီ သီဟာရတနာ ပလႅင္႕တြင္မွ ၊ ပဒုမ သီတလာ တညီလာသမၻာတင္႕စဥ္က ဘသူ႕ကမွ မထီသကြာ၊ ျပည္တကာ ပဏၰာဖြင္႕ရပါသတဲ႕၊ အခါႏွင္႕ အခြင္႕ ျမန္မာေတြလဲ ဝင္႕ခဲ႕ေပသေပါ႕၊ တရာမင္႕ရိပ္ထီး သဘင္ညာ ဟိတ္ၾကီးအထင္ ကရာရယ္ႏွင္႕ အစဥ္အလာသမိုင္း၊ စိတ္ၾကီးဝင္စရာပါ႕ ယခင္ျမန္မာ႕တိုင္း”
“သတင္းလွစြာ ၊ ယင္းမွ တျဖာပါ႕ ၊ မင္းက်စြာ မဟာဘုရင္မေတာ႕၊ ျမန္မာတစ္ခြင္မွာ အျမတ္ထားေနၾက၊ သဒၵါအျမင္ ပရက္မက္တရားကိုလ၊ မွတ္သားရန္ အခ်ိန္လုတဲျပင္၊ တတ္အားမသန္ တသန္၊ အရိွန္ႏုေတြဖို႕၊ ဗိႏၶဳေခၚ စာႏွစ္က်မ္းကိုလ၊ ၾကိဳးပမ္းကာ ကိုယ္ေတာ္ေရးခဲ႕တဲ႕ျပင္၊ ရင္ေသြးေတာ္ပင္တိုင္တမိေပေပါ႕၊ ရုဇာေဒဝီလိုဟာ ယခုျမန္မာေရႊျပည္မွာျဖင္႕ မရိွျပီဘု၊ ဇာတိအပင္ အေျခေပ်ာက္ျပန္တဲ႕ဘဝေပမို႕၊ သာကီ႕၀င္ေတြ ေမာက္ဟန္လဲ မျပခ်င္ဘု၊ ေနာက္ယမန္ သမယဆီက၊ အေထာက္မတန္လွခဲ႕တဲ႕၊ ျမန္မာပလႅင္ပ်ံကြန္းေပမို႕၊ ေပါကၠန္က်ကာမွ ဆရာ႕မွာ အင္မတန္လြမ္း။”
