ဒီတစ္ေႏြလံုး နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ဳိးမိတ္သဂၤဟမ်ား၏ ကိုယ္႕နည္းကိုယ္႕ဟန္ျဖင္႕ ျပဳလုပ္ၾကသည္႕ အလွဴမ်ဳိးစံုကို လက္မလည္ေအာင္လိုက္ခဲ႕ရသည္။ သကၤန္းတစ္စံု၊ သပိတ္တစ္လံုးျဖင္႕ က်ဥ္းႏိုင္သမွ်က်ဥ္းေအာင္လုပ္သြားသည္႕ ကိုေပါက္စတို႕ အလွဴမ်ဳိးမွအစ စုေပါင္းျပီးလုပ္ၾကသည္႕ ရွင္တစ္ေထာင္အလွဴပြဲမ်ဳိးအလယ္ မမခင္တို႕လို ခမ္းနားၾကီးက်ယ္သည္႕ အလွဴပြဲၾကီးမ်ဳိးအဆံုး ကိုသက္ဦးမရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားျပီး လူမူ႕ေရးတာ၀န္မ်ားေက်ေအာင္ထမ္ေဆာင္သည္။ အလွဴႏွင္႕ပက္သက္သည္႕ သတင္းပလင္းေလးေတြ ၊အတင္းအဖ်င္းေလးေတြ စံုေအာင္လည္း ၾကားခဲ႕ရသည္။
“အစ္ကို မမခင္တို႕အလွဴတုန္းက ဘယ္ေလာက္ကုန္လို႕ ဘယ္လိုျမတ္တယ္လို႕ထင္သလဲ။ အလွဴအတြက္ အေထြေတြကုန္က်စရိတ္က တစ္သိန္းခြဲတဲ႕။ ျပန္ျပီးရတဲ႕ အလွဴေငြက ႏွစ္သိန္းခဲြတဲ႕အစ္ကိုရဲ႕။ မမခင္တို႕မ်ား အလွဴအတန္းကို ေျပာစမွတ္ျဖစ္ေအာင္ ခမ္းခမ္းနားနား မ်က္ႏွာပန္းလွလွလဲ လုပ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေငြတစ္သိန္းၾကီးမ်ားေတာင္ အျမတ္ရလိုက္ေသးတာ။ ရမွာေပါ႕အစ္ကိုရဲ႕။ သူတို႕ ေဆြမ်ဳိးကလည္း ေတာင္႕တယ္။ သစ္စက္ပိုင္ ကားပိုင္ဆိုေတာ႕ ဘာေျပာေကာင္းေတာ႕မလဲ။ သစ္စက္နဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ႕ ပ်ဥ္ကုန္သည္၊ သစ္ကုန္သည္ေတြကလည္း မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းဆိုေတာ႕ သူထက္ငါ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ အားရ အလွဴေငြကို အျပိဳင္အဆိုင္ထည္႕ၾကတယ္။ ကားဘက္က မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြကလဲ မနည္းဘူး။ သူမ်ားေတြ ငါးရာ၊ တစ္ေထာင္ထည္႕ေနၾကေတာ႕ ဒီေလာက္ရင္းႏွီးေနတာ သံုးရာေလာက္မွ မထည္႕ျပန္ရင္လည္း မေကာင္းျပန္ဘူး။ ခ်ဴိတို႕မွာ မရိွမဲ႕ရိွမဲ႕နဲ႕ သူမ်ားအလွဴပြဲအတြက္ အေၾကြးႏွစ္ေထာင္တင္လိုက္ရတာပဲ အဖက္တင္သြားတယ္။ ေရွ႕လကစျပီး တစ္လႏွစ္ရာအျဖတ္ခံရေတာ႕မယ္။ ဟင္းေခ်းမ်ားတဲ႕ အစ္ကိုနဲ႕ေတာ႕ ေတြ႕ျပီ”
ဇနီးသည္၏ မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာျဖင္႕ ေျပာသြားသည္႕စကားေတြကို နားဆင္ရင္း ကိုသက္ဦးတစ္ေယာက္ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ အျမဲေတြ႕လာရေတာ႕မည္႕ မရိုးႏိုင္သည္႕ ဘဲဥေၾကာ္ပန္းကန္ကို ျမင္ေယာင္လာရသည္။
ရံုးေရာက္ျပန္ေတာ႕လည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အခ်င္းခ်င္း၀ိုင္းဖြဲ႕ရင္း သူတစ္ပါး၏အခက္အခဲကို ဟာသေလးေတြေႏွာျပီး ငုိအားထက္ရယ္အားသန္ခဲ႕ၾကရသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုသိန္ျမင္႕ၾကီးေတာ႕ သနားစရာေတာင္ေကာင္းေနျပီ၊၊ သူ႕အျဖစ္က ဟုိဇာတ္လမ္းလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာတဲ႕။ အလွဴေရစက္ခ်ျပီးလို႕ “အမွ်..အမွ်..အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ွ”လို႕ အမွ်ေ၀ရမဲ႕အစား “အမွ်...အမွ်...အမွ် ကယ္ေတာ္မူၾကပါ” လို႕ ေယာင္ျပီးေအာ္ရမလိုျဖစ္ေနတယ္။ သူမ်ားအလွဴေတြ ျမတ္တယ္ဆိုတာနဲ႕ သူ႕အလွဴက်ရင္လဲ မျမတ္ေပမယ္႕ ရံွဳးေတာ႕ မရံွဳးႏုိင္ဘူးလို႕ တြက္ထားပံုရပါတယ္။ ေဘးကလည္း ေျမွာက္ေပးမယ္႕လူက ရိွေနေတာ႕ လုပ္ရဲတာေပါ႕။ ကိုယ္႕မွာမရိွေပမယ္႕ ကိုယ္႕အလွဴေလးကိုေတာ႕ စည္စည္ကားကားျဖစ္ခ်င္တာကိုး။ အသိဆိုင္ေတြကေနလွဴဖြယ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ အေကၽြးအေမြးအတြက္လိုတဲ႕ ငရုတ္၊ ၾကက္သြန္ကအစ ပြဲျပီးေငြေခ်ယူလိုက္တယ္။ ခက္တာက အလွဴတုိ႕ မဂၤလာတို႕ဆိုတာကလဲ ကိုယ္လိုက္ထားတာကလဲ ရိွဦးမွ၊ အသြားအျပန္ဆိုတာ ရိွေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ကိုသိန္းျမင္႕ၾကီးက် ကိုယ္လိုက္ထားတာကလဲ သိပ္မရိွဘူးဆိုေတာ႕ တြက္ေရးနဲ႕ ခ်က္ေရးက မကိုက္ေတာ႕ဘူး။ ဖိတ္ထားသမွ် အကုန္မလာၾကဘူး။ ခ်က္ထားတဲ႕ဟင္းေတြက ပို၊ ထည္႕၀င္ၾကတဲ႕အလွဴေငြကလဲ မွန္းထားသေလာက္မ၀င္ ဒီေတာ႕ သူ႕ခမ်ာ ကယ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ဳိ႕လို႕ မေအာ္ရံုတစ္မည္ပဲ”
ဟုိတစ္ေလာဆီက ဇနီးသည္ စကားစပ္မိရင္း ေျပာဖူးသည္႕ အထက္တန္းျပ ဆရာ ဆရာမစံုတြဲ၏ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းႏွင္႕ အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသည္႕ အလွဴဒါနမ်ဳိးအား စိတ္၀င္တစားျဖစ္မိသည္။
“အစ္ကို သိလား။ ဆရာ ဦးျမင္႕လြင္တို႕ လင္မယားကေတာ႕ ဘယ္အခ်ိန္ကၾကိတ္စုထားၾကတယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းလခနဲ႕ ကေလးေလးေယာက္ရဲ႕စရိတ္က တကယ္႕ကိုမေသးလွဘူး။ သူတို႕မွာ အျခားဘာ၀င္ေငြမွလဲ ရိွတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေတာင္ ငါးေသာင္းကုန္အလွဴေပးႏိုင္တယ္အစ္ကိုရဲ႕။ ခ်ဳိတို႕ေတာ႕ ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို နမူနာယူရမွာ။ အလွဴကို ေထြေထြထူးထူး လုပ္မေနေတာ႕ဘဲ စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုး သစၥ၀ါဒီေခ်ာင္မွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္နဲ႕ အက်ဥ္းခ်ဳံးသြားလုပ္လိုက္ၾကတာ။ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးေတြထဲက သြားႏိုင္လာႏိုင္တဲ႕ သက္ၾကီးရြယ္အို ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ကို ေရြးျပီး ေခၚသြားလိုက္ေသးတယ္။ တရားဓမၼကိုရွာေဖြေနၾကတဲ႕ တတိယအရြယ္ေတြကိုမွ ေရြးျပီး ဘုရားဖူးဒါနျပဳသြားတဲ႕ ဆရာဦးျမင္႕လြင္ရဲ႕ စိတ္ကူးေလးကေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ ခ်ဳိတို႕မွာ သားႏွစ္ေယာက္ကို လွဴဖို႕တန္းဖို႕ဘာတစ္ခုမွ မည္မည္ရရ စုမိေဆာင္းမိတာ မရိွေသးဘူး။ အစ္ကို ေပါ႕မေနနဲ႕အံုး”
ေၾသာ္...အလွဴ၊ အလွဴႏွင္႕ အေျပာလြယ္သေလာက္ တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ကိုယ္႕အတြက္က်န္ဖို႕ ကိုယ္႕အတြက္ပါဖို႕ လွဴဒါန္းတတ္ဖို႕ လိုပါေသးလားဟု ကိုသက္ဦးဆင္ျခင္မိလိုက္သည္။
“အစ္ကို မမခင္တို႕အလွဴတုန္းက ဘယ္ေလာက္ကုန္လို႕ ဘယ္လိုျမတ္တယ္လို႕ထင္သလဲ။ အလွဴအတြက္ အေထြေတြကုန္က်စရိတ္က တစ္သိန္းခြဲတဲ႕။ ျပန္ျပီးရတဲ႕ အလွဴေငြက ႏွစ္သိန္းခဲြတဲ႕အစ္ကိုရဲ႕။ မမခင္တို႕မ်ား အလွဴအတန္းကို ေျပာစမွတ္ျဖစ္ေအာင္ ခမ္းခမ္းနားနား မ်က္ႏွာပန္းလွလွလဲ လုပ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေငြတစ္သိန္းၾကီးမ်ားေတာင္ အျမတ္ရလိုက္ေသးတာ။ ရမွာေပါ႕အစ္ကိုရဲ႕။ သူတို႕ ေဆြမ်ဳိးကလည္း ေတာင္႕တယ္။ သစ္စက္ပိုင္ ကားပိုင္ဆိုေတာ႕ ဘာေျပာေကာင္းေတာ႕မလဲ။ သစ္စက္နဲ႕ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ႕ ပ်ဥ္ကုန္သည္၊ သစ္ကုန္သည္ေတြကလည္း မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းဆိုေတာ႕ သူထက္ငါ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ အားရ အလွဴေငြကို အျပိဳင္အဆိုင္ထည္႕ၾကတယ္။ ကားဘက္က မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြကလဲ မနည္းဘူး။ သူမ်ားေတြ ငါးရာ၊ တစ္ေထာင္ထည္႕ေနၾကေတာ႕ ဒီေလာက္ရင္းႏွီးေနတာ သံုးရာေလာက္မွ မထည္႕ျပန္ရင္လည္း မေကာင္းျပန္ဘူး။ ခ်ဴိတို႕မွာ မရိွမဲ႕ရိွမဲ႕နဲ႕ သူမ်ားအလွဴပြဲအတြက္ အေၾကြးႏွစ္ေထာင္တင္လိုက္ရတာပဲ အဖက္တင္သြားတယ္။ ေရွ႕လကစျပီး တစ္လႏွစ္ရာအျဖတ္ခံရေတာ႕မယ္။ ဟင္းေခ်းမ်ားတဲ႕ အစ္ကိုနဲ႕ေတာ႕ ေတြ႕ျပီ”
ဇနီးသည္၏ မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာျဖင္႕ ေျပာသြားသည္႕စကားေတြကို နားဆင္ရင္း ကိုသက္ဦးတစ္ေယာက္ ထမင္း၀ိုင္းတြင္ အျမဲေတြ႕လာရေတာ႕မည္႕ မရိုးႏိုင္သည္႕ ဘဲဥေၾကာ္ပန္းကန္ကို ျမင္ေယာင္လာရသည္။
ရံုးေရာက္ျပန္ေတာ႕လည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အခ်င္းခ်င္း၀ိုင္းဖြဲ႕ရင္း သူတစ္ပါး၏အခက္အခဲကို ဟာသေလးေတြေႏွာျပီး ငုိအားထက္ရယ္အားသန္ခဲ႕ၾကရသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုသိန္ျမင္႕ၾကီးေတာ႕ သနားစရာေတာင္ေကာင္းေနျပီ၊၊ သူ႕အျဖစ္က ဟုိဇာတ္လမ္းလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာတဲ႕။ အလွဴေရစက္ခ်ျပီးလို႕ “အမွ်..အမွ်..အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ွ”လို႕ အမွ်ေ၀ရမဲ႕အစား “အမွ်...အမွ်...အမွ် ကယ္ေတာ္မူၾကပါ” လို႕ ေယာင္ျပီးေအာ္ရမလိုျဖစ္ေနတယ္။ သူမ်ားအလွဴေတြ ျမတ္တယ္ဆိုတာနဲ႕ သူ႕အလွဴက်ရင္လဲ မျမတ္ေပမယ္႕ ရံွဳးေတာ႕ မရံွဳးႏုိင္ဘူးလို႕ တြက္ထားပံုရပါတယ္။ ေဘးကလည္း ေျမွာက္ေပးမယ္႕လူက ရိွေနေတာ႕ လုပ္ရဲတာေပါ႕။ ကိုယ္႕မွာမရိွေပမယ္႕ ကိုယ္႕အလွဴေလးကိုေတာ႕ စည္စည္ကားကားျဖစ္ခ်င္တာကိုး။ အသိဆိုင္ေတြကေနလွဴဖြယ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ အေကၽြးအေမြးအတြက္လိုတဲ႕ ငရုတ္၊ ၾကက္သြန္ကအစ ပြဲျပီးေငြေခ်ယူလိုက္တယ္။ ခက္တာက အလွဴတုိ႕ မဂၤလာတို႕ဆိုတာကလဲ ကိုယ္လိုက္ထားတာကလဲ ရိွဦးမွ၊ အသြားအျပန္ဆိုတာ ရိွေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ကိုသိန္းျမင္႕ၾကီးက် ကိုယ္လိုက္ထားတာကလဲ သိပ္မရိွဘူးဆိုေတာ႕ တြက္ေရးနဲ႕ ခ်က္ေရးက မကိုက္ေတာ႕ဘူး။ ဖိတ္ထားသမွ် အကုန္မလာၾကဘူး။ ခ်က္ထားတဲ႕ဟင္းေတြက ပို၊ ထည္႕၀င္ၾကတဲ႕အလွဴေငြကလဲ မွန္းထားသေလာက္မ၀င္ ဒီေတာ႕ သူ႕ခမ်ာ ကယ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ဳိ႕လို႕ မေအာ္ရံုတစ္မည္ပဲ”
ဟုိတစ္ေလာဆီက ဇနီးသည္ စကားစပ္မိရင္း ေျပာဖူးသည္႕ အထက္တန္းျပ ဆရာ ဆရာမစံုတြဲ၏ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းႏွင္႕ အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသည္႕ အလွဴဒါနမ်ဳိးအား စိတ္၀င္တစားျဖစ္မိသည္။
“အစ္ကို သိလား။ ဆရာ ဦးျမင္႕လြင္တို႕ လင္မယားကေတာ႕ ဘယ္အခ်ိန္ကၾကိတ္စုထားၾကတယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းလခနဲ႕ ကေလးေလးေယာက္ရဲ႕စရိတ္က တကယ္႕ကိုမေသးလွဘူး။ သူတို႕မွာ အျခားဘာ၀င္ေငြမွလဲ ရိွတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေတာင္ ငါးေသာင္းကုန္အလွဴေပးႏိုင္တယ္အစ္ကိုရဲ႕။ ခ်ဳိတို႕ေတာ႕ ေကာင္းေကာင္းၾကီးကို နမူနာယူရမွာ။ အလွဴကို ေထြေထြထူးထူး လုပ္မေနေတာ႕ဘဲ စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုး သစၥ၀ါဒီေခ်ာင္မွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္နဲ႕ အက်ဥ္းခ်ဳံးသြားလုပ္လိုက္ၾကတာ။ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးေတြထဲက သြားႏိုင္လာႏိုင္တဲ႕ သက္ၾကီးရြယ္အို ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ကို ေရြးျပီး ေခၚသြားလိုက္ေသးတယ္။ တရားဓမၼကိုရွာေဖြေနၾကတဲ႕ တတိယအရြယ္ေတြကိုမွ ေရြးျပီး ဘုရားဖူးဒါနျပဳသြားတဲ႕ ဆရာဦးျမင္႕လြင္ရဲ႕ စိတ္ကူးေလးကေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ ခ်ဳိတို႕မွာ သားႏွစ္ေယာက္ကို လွဴဖို႕တန္းဖို႕ဘာတစ္ခုမွ မည္မည္ရရ စုမိေဆာင္းမိတာ မရိွေသးဘူး။ အစ္ကို ေပါ႕မေနနဲ႕အံုး”
ေၾသာ္...အလွဴ၊ အလွဴႏွင္႕ အေျပာလြယ္သေလာက္ တကယ္တမ္းက်ေတာ႕ ကိုယ္႕အတြက္က်န္ဖို႕ ကိုယ္႕အတြက္ပါဖို႕ လွဴဒါန္းတတ္ဖို႕ လိုပါေသးလားဟု ကိုသက္ဦးဆင္ျခင္မိလိုက္သည္။
No comments:
Post a Comment