ေညာင္ပင္ၾကီးေလာက္လွဴေသာ္လည္း ေညာင္ေစ႕ေလာက္ကုသိုလ္သာရတတ္၏၊ ေညာင္ေစ႕ေလာက္လွဴေသာ္လည္း
ေညာင္ပင္ၾကီးေလာက္ ကုသိုလ္ရတတ္၏တဲ႕။ ဤအဆိုအမိန္႕ကို ကိုသက္ဦး ေရးေရးျခားျခား သေဘာမေပါက္မိေသး။
ကိုယ္႕မွာကလည္း သားႏွစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္။ သားၾကီးက ခုနစ္ ႏွစ္၊ သားငယ္က ေလးႏွစ္။ ေနမည္ဆိုလည္း ေနလို႕ရႏိုင္ေသးသည္။ လာမည္႕ႏွစ္ ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္အတြင္းတြင္ မလြဲမေသြ ရင္ဆိုင္ရေပေတာ႕မည္။ အဲ႕ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာျပီဆိုရင္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းႏွင္႕ ကိုယ္႕သားမီးကို သာသနာ႕ေဘာင္သို႕သြတ္သြင္းရမည္ကို ကိုသက္ဦး ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည္႕မိသည္။ ကိုေပါက္စတို႕လို သကၤန္းတစ္စံု၊ သပိတ္တစ္လံုးႏွင္႕ ေက်ာင္းအပ္လိုက္မည္လား။ ကိုယ္႕မွာ အေပါင္းအသင္းက ရိွထားေတာ႕ လိုက္ထားတာေတြလည္း ရိွထားေတာ႕ ကိုသိန္းျမင္႕လိုပဲ ကံစမ္းလိုက္ရမလား။ မမခင္တို႕ သူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာသန္႕ဇင္တို႕လိုအလွဴမ်ဳိးေတာ႕ ဘယ္နည္းနဲ႕မွမျဖစ္ႏိုင္ကို တြက္ျပီး ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္း ဘယ္အတြက္ေၾကာင္႕ သားသမီးမ်ားအား ရွင္ျပဳနားသအလွဴမဂၤလာကို မျဖစ္မေနလုပ္ေနၾကသနည္း။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္႕ ကိုသက္ဦး ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ေမးျမန္ၾကည္႕မိသည္။ သံသာရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ကင္းရန္ ရည္သန္၍ လွဴဒါန္းၾကသည္ဟု ေျဖရမည္ပင္။ ဤသို႕လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ အပါယ္တံခါးပိတ္ျပီး နိဗၺန္တံခါးဖြင္႕ေစမည္ဟု ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတိုုင္း ယံုၾကည္ထားၾကသည္ဟု ကိုသက္ဦးေယဘုယ်အေနျဖင္႕ သေဘာေပါက္ထားပါသည္။
သို႕အတြက္ေၾကာင္႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာ လူမ်ဳိးတိုင္း မိမိ၏ရင္မွျဖစ္ေသာ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာသားရတနာအား သာသနာ႕ေဘာင္သြတ္သြင္းျခင္းျဖင္႕ အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစခဲ႕သည္။ နိဗၺာန္တံခါးကို ပြင္႕ေစခဲ႕သည္။ သားရတနာမထြန္းကားသည္႕ မိဘမ်ားကလည္း သူတစ္ပါးသား ပရပတၱသားရတနာ မ်ားကိုသာ သာသနာ႕ေဘာင္သုိ႕ သြတ္သြင္း ေနၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို႕ သာသနာ႕ေဘာင္သြတ္သြင္းရာတြင္ မည္သို႕မည္ပံု လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ လိုရာခရီးကိုေရာက္ႏိုင္မည္နည္း။ မည္သို႕ေသာ အလွဴအမ်ဳိးအစားကို “ျမတ္ေသာအလွဴ”ဟုေခၚဆိုမည္နည္း။ ကိုသက္ဦး ဥာဏ္မမီတမီျဖင္႕ စဥ္းစားၾကည္႕သည္။
ခမ္းနားၾကီးက်ယ္စြာ အလွဴၾကီးေပးျပီး ကုန္သည္ထက္ပို၍အျမတ္ရလိုက္ေသာ အလွဴမ်ုးကို ျမတ္ေသာ အလွဴဟု ေခၚပါသလား။
ခမ္းခမ္းနားနားျဖင္႕ စိတ္ျပတ္ကိုယ္ျပတ္လွဴဒါန္းျပီး၊ အလွဴေငြကို လံုး၀လက္မခံေသာ အလွဴၾကီးမ်ဳိးကိုမွ ျမတ္ေသာအလွဴဟု ေခၚပါသလား။
မရိွဘဲႏွင္႕ ေခ်းငွား၍လွဴသည္႕ အလွဴမ်ဳိးက အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစႏိုင္ပါသလား။
သကၤန္းတစ္စံု၊ သပိတ္တစ္လံုးသာ တတ္ႏိုင္သည္႕ အလွဴမ်ဳိးေရာ နိဗၺာန္တံခါးကို ဖြင္႕ေစႏိုင္ပါသလား။
ေခၽြးနဲစာေလးေတြကို စုေဆာင္းျပီး ပကာသနမစြက္၊ အရိုးကိုအရြက္ မဖံုးဘဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းအပ္ျပီး လွဴသည္႕အမ်ဳိးအစားကို ျမတ္ေသာ အလွဴဟု ေခၚႏိုင္ပါသလား။
ကိုသက္ဦး အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဥ္းစားသံုးသပ္မိသည္။ ကိုယ္၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သားလွရတနာမ်ားအား ဘယ္ပံုဘယ္နည္းျဖင္႕ သာသနာ႕ေဘာင္သို႕ သြတ္သြင္းရေကာင္းမည္နည္း။ ကိုသက္ဦးေမးၾကည္႕ခ်င္သည္။ မိမိ၏ ေခၽြးႏွဲစာေလးျဖင္႕ တတ္ႏိုင္သမွ်လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္...။နိဗၺာန္တံခါးကို ဖြင္႕ေစႏိုင္မည္ဆုိလွ်င္......။ ။
ေညာင္ပင္ၾကီးေလာက္ ကုသိုလ္ရတတ္၏တဲ႕။ ဤအဆိုအမိန္႕ကို ကိုသက္ဦး ေရးေရးျခားျခား သေဘာမေပါက္မိေသး။
ကိုယ္႕မွာကလည္း သားႏွစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္။ သားၾကီးက ခုနစ္ ႏွစ္၊ သားငယ္က ေလးႏွစ္။ ေနမည္ဆိုလည္း ေနလို႕ရႏိုင္ေသးသည္။ လာမည္႕ႏွစ္ ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္အတြင္းတြင္ မလြဲမေသြ ရင္ဆိုင္ရေပေတာ႕မည္။ အဲ႕ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာျပီဆိုရင္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းႏွင္႕ ကိုယ္႕သားမီးကို သာသနာ႕ေဘာင္သို႕သြတ္သြင္းရမည္ကို ကိုသက္ဦး ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည္႕မိသည္။ ကိုေပါက္စတို႕လို သကၤန္းတစ္စံု၊ သပိတ္တစ္လံုးႏွင္႕ ေက်ာင္းအပ္လိုက္မည္လား။ ကိုယ္႕မွာ အေပါင္းအသင္းက ရိွထားေတာ႕ လိုက္ထားတာေတြလည္း ရိွထားေတာ႕ ကိုသိန္းျမင္႕လိုပဲ ကံစမ္းလိုက္ရမလား။ မမခင္တို႕ သူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာသန္႕ဇင္တို႕လိုအလွဴမ်ဳိးေတာ႕ ဘယ္နည္းနဲ႕မွမျဖစ္ႏိုင္ကို တြက္ျပီး ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာလူမ်ဳိးတိုင္း ဘယ္အတြက္ေၾကာင္႕ သားသမီးမ်ားအား ရွင္ျပဳနားသအလွဴမဂၤလာကို မျဖစ္မေနလုပ္ေနၾကသနည္း။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္႕ ကိုသက္ဦး ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ေမးျမန္ၾကည္႕မိသည္။ သံသာရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ကင္းရန္ ရည္သန္၍ လွဴဒါန္းၾကသည္ဟု ေျဖရမည္ပင္။ ဤသို႕လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ အပါယ္တံခါးပိတ္ျပီး နိဗၺန္တံခါးဖြင္႕ေစမည္ဟု ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတိုုင္း ယံုၾကည္ထားၾကသည္ဟု ကိုသက္ဦးေယဘုယ်အေနျဖင္႕ သေဘာေပါက္ထားပါသည္။
သို႕အတြက္ေၾကာင္႕ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာ လူမ်ဳိးတိုင္း မိမိ၏ရင္မွျဖစ္ေသာ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာသားရတနာအား သာသနာ႕ေဘာင္သြတ္သြင္းျခင္းျဖင္႕ အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစခဲ႕သည္။ နိဗၺာန္တံခါးကို ပြင္႕ေစခဲ႕သည္။ သားရတနာမထြန္းကားသည္႕ မိဘမ်ားကလည္း သူတစ္ပါးသား ပရပတၱသားရတနာ မ်ားကိုသာ သာသနာ႕ေဘာင္သုိ႕ သြတ္သြင္း ေနၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို႕ သာသနာ႕ေဘာင္သြတ္သြင္းရာတြင္ မည္သို႕မည္ပံု လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ လိုရာခရီးကိုေရာက္ႏိုင္မည္နည္း။ မည္သို႕ေသာ အလွဴအမ်ဳိးအစားကို “ျမတ္ေသာအလွဴ”ဟုေခၚဆိုမည္နည္း။ ကိုသက္ဦး ဥာဏ္မမီတမီျဖင္႕ စဥ္းစားၾကည္႕သည္။
ခမ္းနားၾကီးက်ယ္စြာ အလွဴၾကီးေပးျပီး ကုန္သည္ထက္ပို၍အျမတ္ရလိုက္ေသာ အလွဴမ်ုးကို ျမတ္ေသာ အလွဴဟု ေခၚပါသလား။
ခမ္းခမ္းနားနားျဖင္႕ စိတ္ျပတ္ကိုယ္ျပတ္လွဴဒါန္းျပီး၊ အလွဴေငြကို လံုး၀လက္မခံေသာ အလွဴၾကီးမ်ဳိးကိုမွ ျမတ္ေသာအလွဴဟု ေခၚပါသလား။
မရိွဘဲႏွင္႕ ေခ်းငွား၍လွဴသည္႕ အလွဴမ်ဳိးက အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစႏိုင္ပါသလား။
သကၤန္းတစ္စံု၊ သပိတ္တစ္လံုးသာ တတ္ႏိုင္သည္႕ အလွဴမ်ဳိးေရာ နိဗၺာန္တံခါးကို ဖြင္႕ေစႏိုင္ပါသလား။
ေခၽြးနဲစာေလးေတြကို စုေဆာင္းျပီး ပကာသနမစြက္၊ အရိုးကိုအရြက္ မဖံုးဘဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းအပ္ျပီး လွဴသည္႕အမ်ဳိးအစားကို ျမတ္ေသာ အလွဴဟု ေခၚႏိုင္ပါသလား။
ကိုသက္ဦး အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဥ္းစားသံုးသပ္မိသည္။ ကိုယ္၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သားလွရတနာမ်ားအား ဘယ္ပံုဘယ္နည္းျဖင္႕ သာသနာ႕ေဘာင္သို႕ သြတ္သြင္းရေကာင္းမည္နည္း။ ကိုသက္ဦးေမးၾကည္႕ခ်င္သည္။ မိမိ၏ ေခၽြးႏွဲစာေလးျဖင္႕ တတ္ႏိုင္သမွ်လွဴဒါန္းျခင္းျဖင္႕ အပါယ္တံခါးကို ပိတ္ေစႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္...။နိဗၺာန္တံခါးကို ဖြင္႕ေစႏိုင္မည္ဆုိလွ်င္......။ ။
No comments:
Post a Comment